Verdieping ervaringen inwoners over bereikbaarheid en beschikbaarheid van zorg
Wanneer de zorg die mensen willen ontvangen voor hen niet bereikbaar of beschikbaar is, kan dit gevolgen hebben voor hun gezondheid. De bereikbaarheid en beschikbaarheid kunnen bijvoorbeeld worden belemmerd door de afstand die iemand moet afleggen of de kosten die hij moet betalen voor het gebruik van een zorgvoorziening. Wij vragen de inwoners van de provincie Groningen periodiek hoe zij de bereikbaarheid en beschikbaarheid van zorg in hun directe omgeving ervaren. Hieronder presenteren we de resultaten van de laatste uitvraag van het Groninger Panel (2017) over dit onderwerp.
Twee derde Groningers gebruikt formele zorg
Ongeveer een op de vijf Groningers ontving in de twaalf maanden vóór het onderzoek informele hulp of ondersteuning, 76% ontving dergelijke hulp niet. De mensen die regelmatig informele hulp of ondersteuning ontvingen kregen die vooral van hun partner of kinderen. Incidentele hulp kwam vooral van overige familieleden en vrienden.
Het percentage Groningers dat gebruik maakte van formele zorg lag veel hoger: 65% gaf aan in de 12 maanden vóór het onderzoek zorg te hebben gebruikt van één of meer medische disciplines. De ondervraagden die formele zorg gebruikten deden naar eigen zeggen vooral een beroep op de huisarts en de medisch specialist; de psycholoog en de wijkverpleging werden minder vaak ingeschakeld.
Merendeel Groningers ontvangt de zorg die ze wilden ontvangen
Van de panelleden gaf 55% aan zorg nodig te hebben gehad in het afgelopen jaar. Onder deze groep hadden meer vrouwen (55%) dan mannen (45%) zorg nodig. Ook mensen met een lager opleidingsniveau geven vaker aan dat ze zorg nodig hadden. Als we inzoomen op de groep ondervraagden die aangeeft zorg nodig te hebben gehad, ontving 94% deze zorg ook daadwerkelijk en was dit bij 6% niet het geval. We moeten er hierbij rekening mee houden dat de panelleden zelf beoordelen wat ‘benodigde zorg’ is.
Van de 6% die niet de benodigde zorg ontvingen, noemt ruim één op de vier als reden dat ze de kosten niet kunnen betalen. Iets minder dan de helft van de mensen die niet de benodigde zorg ontvangen, geeft aan dat er een andere reden voor is. Onvoldoende bereikbaarheid komt bij die groep sterk naar voren als een belemmering. Panelleden geven bijvoorbeeld aan dat ze het lastig vinden de juiste hulpverlener te bereiken voor hun zorgvraag. Ook ontbreekt het volgens panelleden aan samenwerking, door verkokering in de zorg of gebrek aan communicatie, waardoor ze het gevoel hebben de zorg niet goed te kunnen bereiken.
Inwoners van de provincie Groningen over de ontwikkelingen in de zorg
Het Groninger panel is ook gevraagd naar hun mening over ontwikkelingen in de zorg. Hieruit blijkt dat twee derde van de panelleden weet welke zorg ze kunnen krijgen wanneer er iets is met hun gezondheid, maar dat 16% van de panelleden het lastig vindt om te bepalen op welke zorg ze een beroep moeten doen.
De panelleden zijn verdeeld over de vraag of er nu minder zorgaanbod in hun omgeving is dan vijf jaar geleden: 20% vindt dat dit het geval is, maar 27% vindt dat niet. Bovendien staat een opmerkelijk grote groep hier ‘neutraal’ (22%) of met ‘geen mening’ (31%) tegenover. In de lijn der verwachting wonen de panelleden die aangeven dat het zorgaanbod is verminderd vaker op het platteland.
Het overheidsbeleid is er in toenemende mate op gericht dat mensen hun behoefte aan hulp en ondersteuning zoveel mogelijk in hun eigen omgeving – informeel – oplossen. Het blijkt dat 21% van de ondervraagden daadwerkelijk hulp en ondersteuning in de eigen omgeving ontvangt. De panelleden is ook gevraagd wat ze vinden van deze beleidsontwikkeling. Uit de reacties blijkt dat 58% het niet eens is met deze beleidsontwikkeling, terwijl 17% het wel een goed idee vindt.
